Mga Hinanakit sa Gabing Walang Idlip

Naisipan ko na namang itanong sa aking sarili ang isang tanong na very complex ang alam kong isasagot ng akin ding sarili.Bakit walang bagay na nag eexist sa kasalukuyan na pwedeng maging kapantay ng isa ding bagay,halimbawa ,isang relasyon.Di ko alam kung gusto ko ngang magsulat ng aking mga walang kwentang ideas o gusto ko lang maglabas ng mga sama ng loob tungkol sa ating relasyon.Marami akong tanong sa yo na walang makuhang diretsong sagot .Puro patakas at palaiwas na argumento ang kaya mong ihatag sa aking harapan.Nakakapagod din palang umasa na pwedeng magtagpo ang ating mga pananaw sa gitna,mukhang malabo na!Nakakabangkarote rin pala ng isang pagkatao ang matagal na proseso ng paghihintay ng isang pagbabago.It could be my fault as well but the truth is mali pala ako ng pagtantya ng kung ano ang kakayahan mo sa kung ano ang kaya mong ibigay.You could be a good provider of economic means but it does'nt mean that you bring the goodness out of you,because i shared my labor of economic effort as well.Mahirap aminin na di yata ikaw ang ang karelasyon na matagal kong iningatan dahil sa isang prinsipyo na suppose to be ay nag uugnay sa atin.Hindi mo nga siguro kasalanan ang lahat dahil hindi ka aware sa sino at ano ka para sa akin.I will die regretting myself being an idealistic moron.Wala akong pwedeng aninagin na may katwiran pang isalba ang isang relasyon na nagsusurvive lang ng dahil sa isang political ideas .Ang relasyon ko sa yo sa madaling salita ay political,isang walang katapusang debate ,mga teoryang mataas ang antas pero kulang sa esensya kapag pinagtilad tilad. Mahirap mag attempt i drain ang emotional side of me pero ito ay katulad lang ng terminong internal struggle sa pulitika, nalalampasan din at napapagtagumpayan kahit na sa isang madugong pamamaraan.I hate to say that i will take the responsibility of the collapse of this union,matapos na lang lahat ang bawat issues natin sa isat'isa.I don't want to grow old with you na nakikita kitang hindi lumalago sa piling ko katulad din ng di ko paglago sa piling mo.Walang magandang organisasyon na sa pag urong ang nakikita kong kinabukasan.You still have time to make up for youself na di mo ako kasalo para malaman mo sa sarili mo na ako ang dahilan ng mga kabiguan mo sa panahon ng ating pagsasama.Mapait ang aking panlasa sa katotohanang hindi ako naging isang epektibong gabay para sa iyo gayundin ikaw sa akin.Isang demoralisasyon na nag aksaya lang tayo ng mahigit isang dekada para wala lang matutunan sa bawat isa ng isang bagay na makakapagpatunay na kailangan pa nating ipagpatuloy ang ating relasyon.Binigo ko na naman ang aking sarili.Malungkot na pangitain sa aking Gabriel na lumalaki syang unti unti na palang gumuguho ang pangarap na inihahabi ko para sa kanya.Mahirap ibalik o ipagpatuloy ang bawat hakbang ng pag asa.Sana matagpuan ko ang aking sarili na malayo na sa lahat ng kabiguang idinulot ng ating relasyon.Gusto kong lumago bilang isang individual katulad rin ng ginagawa mong pagtuklas sa iyong sarili,yung hindi involved sa isat'isa,yung malaya sa kritisismo at mulat sa responsbilidad.Mula dito, ang bawat paghahanap ko ng realisasyon ay isang walang katapusang pakikibaka.Mahal kita kasama,marami tayong pinagdaanan sa larangan ng pag- ibig at rebolusyon.Bakit di ko kailanman maunawaan ang unos na humahampas sa nanghihina kong moral.Ang ating si Gabriel,sya ba ang kasagutan ng bawat pagpapatuloy?Kung si munting Gabriel ang aani ng ating madugong tunggaliaan para mapagtagumpayan itong ating kontradiksyon,i will take the risks even it will take a lifetime to prove the principles i believe and fight for......Hanggang sa muling pag usbong ng bulaklak ng pagsinta aking kasama....ako ay maghihintay tulad ng aking pag aabang ng panahong ika'y nagtatangkang mag alay ng buhay alang alang sa rebolusyon,ikaw ay nasa aking dibdib palapalagi,umaasa na magbabalik,aalis at muling magbabalik.....At ngayon nandito lang ako sa yong muling pagbabalik .......palaging naghihintay.

An Open Apology To A Comrade

A news exploded in front of my face.I don't know if i'm going to take it as if it's just like any ordinary scenario of ones life in a world of unending struggle they called ''movement". I am very proud of what you achieved but i still feel the fang of guilt.It is still gives me a shivering thought that you are undergoing a very painful process of torture in it's highest form .My heart aches that i stole the one precious figure to whom you rely the loyalty of camaraderie,one brother in arms that you needed at this very crucial moment.My life here in England is not envious as i projected ,i'm hiding myself in a masquerade of pretensions because i'm still longing the life i want to live or should i say a life i want to die for.You gave your very most life without any expectations in return,when we left to quest for the things that the movement can't provide us, we never heard you utter any single bitter judgement we are expecting to hear,it gives you the courage to fight for more, instead.That's makes me feel guilty because i deny to myself that we left you in the middle of what we promise to uphold until to the end of what we believe in.You are more than a brother not even just a a friend , because you are a very principled revolutinonary that i don't deserved to claim myself as your comrade.I always give myself a thought that one day if you're not going to find us we will find a way to cross our path and then i solemnly raise my fist in the air to give you my share of respect to the heroism you offer to those weak souls of revolutions.So long my comrade and my honest apology to you......

Rebolusyon sa aking Kaisipan

Saan ka patungo diwang laboy?Tila ba wala kang kapaguran sa pagtuklas ng mga bagay na alam mo rin naman ang kasagutan o sadyang ginagawa mo lang na isang paraan ng pagtakas sa realidad na matagal ng sa iyo'y bumabagabag.Bakit kailangan mong pagtakpan ang kahinaan ng isang mapagpanggap na pagganap?Hindi kita kailanman maintindihan o aking balintataw!Sa bawat pagtatangka mong lumaya ay para bang lalo kang lumulubog sa kumunoy ng pagkakupot .Nasa aking ala- ala pa ng sinubukan mong tumalon sa bangin ng walang hanggang kalayaan ngunit naalimpungatan ka pa ring usad pagong ang pagbabago.Kailan ka ba gigising sa mga bangungot ng katotohanan na patuloy na umiikot sa masasamang pangitain?Na panahon ng pagpiglas ay baka sakaling dumating na rin !

hwag ng init ulo baby

narinig ko na naman ang litanya ng aking agom(salitang asawa sa bikol) na para bang isang awitin ng isang banda.tuwing ihahatid ako ni jon sa aking workplace di nya nakakalimutan na paalalahanan ako na iwasan ang makipag argumento sa aking mga katrabaho,bakit kamo e lagi akong umuuwing umuusok sa galit.makasama mo ba naman ang mga taong gusto lang sumweldo pero ayaw gumawa eh di heart attack ang lagi kong inaabot!sabi pa nga ni jon "wala ka na sa freedom park,di mo pwedeng iapply sa kanila ang prinsipyong natutunan mo na pantay pantay sa lahat ng bagay lalo na sa paggawa.bakit ganon?bakit hindi pwede?pareho ang sweldo dapat pantay paggawa!di ko yata kaya na bukod sa pagsasamantala ng kompanya pagsasamantalahan pa ako ng kapwa ko workers!oh no!marami pa sana akong dapat sabihin kaya lang time out muna umiiyak na ang aking munting bunso!papasok na naman ako bukas at may bahid na naman ako agam agam na may susuungin na naman akong argumento,pero di bale na ang mahalaga ay isa akong manggagawa na umaasa pa rin sa pagkakapantay pantay sa lipunang ito,baka nga kailangan ko munang basagin ito sa hanay mismo ng aking mga katrabaho bago ko pangarapin ang isang bagay na malayo pa sa aking mga pangitain.......kaya lang sana...... sana lang...